Μυθιστορίες του εφήμερου, Δήμητρα Μήττα

στον Ν.Κ., οφειλή παλιά Βρέθηκα σ’ ένα σχεδόν σεληνιακό τοπίο. Ήταν μέρα. Καφετιά βουνά απλώνονταν κάτω. Το τοπίο έμοιαζε σαν να είχε καεί πριν από χρόνια από τη ζέστη ενός ηφαιστείου, αφήνοντας εμφανή τα όρια ανάμεσα στις διάφορες καλλιέργειες. Ή σαν να είχαν δεχθεί πυρηνική επίθεση που δεν άφησε ίχνος ζωής. Στην κορφή ενός λόφου στεκόταν ένα εκκλησάκι που ταυτόχρονα έμοιαζε με καταφύγιο στρατιωτικό ή πολυβολείο. Προεξείχε η στρογγυλή του στέγη. Μπροστά στεκόταν ένας καλόγερος. Ηλικιωμένος, τυφλός, με μαύρα παπαδίστικα ρούχα, άσπρα μαλλιά που ανέμιζαν, ένα ραβδί για να στηρίζεται. Θύμιζε Τειρεσία. Ο κόσμος είχε φύγει για να σωθεί. Το τοπίο έρημο. Οι μόνες ζωντανές παρουσίες ήταν εκείνη, ο τυφλός ψηλόλιγνος γέρος κι ένα τανκ γεμάτο στρατιώτες που ανέβαινε τον φιδίσιο δρόμο αργά, απειλητικά. Ο γέροντας μου έκανε νόημα να πάω κοντά του. Βρέθηκα σε απορία τι να κάνω. Να φύγω όπως οι άλλοι για να σωθώ ή να τον εμπιστευτώ και να μείνω. Η επιλογή θα μου εξασφάλιζε τη ζωή. Η λογική μου...

Το διήγημα που ακολουθεί περιλήφθηκε στη σειρά διηγημάτων με τον αντιεμπορικό γενικό τίτλο Γραμματοσειρές και Φωτογράμματα . το βιβλίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο της Θεσσαλονικης University Studio Press το 2004. Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Γιώργου Τσαουσάκη -ο τίτλος υπήρξε το έναυσμα για μια σειρά σπουδαίων φωτογραφιών, όχι επεξεργασμένων σε υπολογιστή, όπως φαίνεται με μια πρώτη ματιά, από έναν σεμνό φωτογράφο.   Το διήγημα χαρακτηρίστηκε σκληρό και ως τέτοιο έχει μείνει στη μνήμη όσων το διάβασαν. Ας συνοδευτεί λοιπόν από μια "μαλακή" ή απελπισμένη μουσική.  Το τσαλακωμένο μάγουλο "Τον είχε πάρει ο ύπνος πάνω στο γραφείο του. Όταν θα ξυπνούσε, θα αγωνιζόταν να θυμηθεί πριν από πόση ώρα είχε αποκοιμηθεί και θα αισθανόταν μια ανεξήγητη αγωνία που η μνήμη του τον πρόδιδε και του δημιουργούσε κενά στον χρόνο. Θα διαπίστωνε ακόμη ότι το πουκάμισό του είχε γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα, τόσο που είχε κολλήσει επάνω του και είχε γίνει ένα...